Rolleiflex 44 Baby
Fotografia
Rolleiflex 44 Baby Gray
Dla większości fotografujących interesujących się fotografią, nazwa Rolleiflex kojarzy się z wysokiej jakości lustrzankami dwuobiektywowymi na film zwojowy typu 120. Pod tą nazwa produkowane były również lustrzanki jednoobiektywowe na film typu 120 i 135, świetny kompakcik, precyzyjny aparat kieszonkowy na film 16mm i właśnie mała lustrzanka TRL na film typu 127.
Początki tego formatu sięgają roku 1912 kiedy to Kodak wprowadził ten typ filmu do swoich małych i popularnych aparatów. Film tego formatu o szerokości 46mm pozwalał naświetlić 12 kwadratowych klatek negatywu o boku 4cm.Spotykane też były aparaty które miały format klatki 4x3cm lub 6x4cm, czyli podobnie jak formaty używane dzisiaj w konstrukcjach na film 120. Powierzchnia klatki filmu jest ok 50% większą od powierzchni klatki filmu 135 i ok 50 % mniejsza niż klatka filmu 120. Taki format filmu pozwalał dość znacznie zredukować rozmiary aparatów fotograficznych zapewniając jednocześnie lepszą jakość uzyskiwanych obrazów w porównaniu do tych z filmu małoobrazkowego. Obrazy zarejestrowane na filmach odwracalnych można było wyświetlać na ekranie przy pomocy normalnych rzutników, gdyż były one oprawiane w ramki o zewnętrznych wymiarach identycznych jak te używane do dzisiaj. Fizycznie film formatu 127 jest jakby pomniejszoną wersją filmu 120 składającą się z papierowej ochronnej taśmy i zamocowanego do niej w odpowiednim miejscu filmu. Całość jest nawinięta na szpulkę o dość cienkim rdzeniu co powoduje, że film ma tendencję do mocnego zwijania się. Choć Kodak zakończył produkcję tego typu filmów w 1995 roku, dzisiaj możnajeszcze kupić świeże filmy oferowane przez małych producentów jako produkt niszowy, niestety w dość wysokiej cenie. Z tego powodu pasjonaci fotografii, którzy chcą fotografować sprzętem na ten typ filmu z powodzeniem przycinają filmy typu 120 na skonstruowanych przez siebie urządzeniach.
Omawiany tu aparat jest ostatnim z linii kilku aparatów TRL na film 127 wyprodukowanych przez firmę Franke & Heidecke w okresie 1931-1960.Został on wprowadzony do sprzedaży w 1957r. i na krótko ożywił popularność tego formatu. Trzeba wspomnieć, że również japońska Yashica w tym okresie wypuściła dwa modele na ten typ filmu. Fizyczna konstrukcja aparatu jest jakby pomniejszeniem do skali 3/4 normalnej dwuobiektywowej lustrzanki. Nie oznacza to jednak, że w tym modelu dokonano uproszeń i pominięto niektóre udogodnienia. Już samo zakładanie filmu jest w sporym stopniu ułatwione poprzez zastosowanie wahliwych gniazd na szpulki z filmem. Również transport filmu jest zautomatyzowany. Po włożeniu szpulki z filmem i zaczepieniu papierowej ochronnej taśmy na szpulkę odbiorczą, kręcimy pokrętłem aż do momentu pojawienia się podwójnej strzałki na taśmie. Strzałeczki powinny zostać ustawione na przeciw dwóch wystających znaczników po bokach klatki formatowej. W tym momencie zamykamy tylną ściankę aparatu i dalej kręcimy pokrętłem do momentu jego zablokowania, co oznacza że film został ustawiony na pierwszą klatkę i została napięta migawka. Aparat nie posiada charakterystycznych dla konstrukcji na film zwojowy okienek do kontroli przesuwania filmu. Licznik klatek znajduję się na prawej ściance aparatu i automatycznie się zeruje w momencie otworzenia tylnej klapy. Takie rozwiązanie powoduje, że nie ma możliwości podwójnego naświetlenia lub pominięcia klatki filmu. Po zrobieniu 12-tu zdjęć mechanizm się rozsprzęgla i wtedy zwijamy film do samego końca. .Aby zapobiec przypadkowemu wyzwoleniu napiętej migawki zastosowano blokadę jej wyzwolenia gdy kominek wizjera pozostaje złożony. Migawka centralna „Compur”o typowym ciągu „B”-1/500 s jest zsynchronizowana z pierścieniem przysłon, posiada kontakt do lamp błyskowych i ok 10 sekundowy samowyzwalacz. Przy pomocy pokrętła umieszczonego z lewej strony aparatu dokonuje się ustawianie ostrości .Obraz widoczny na matówce jest obrócony stronami i jak na dzisiejsze standardy jest raczej ciemny. Matówka to ma tylko linie pomocnicze i nie posiada mikrorastrta tak ułatwiającego precyzyjne wyostrzenie. Praktycznie do precyzyjnego ustawienia ostrości konieczne jest użycie lupy zamontowanej w kominku wizjera. Przednia ścianka kominka posiada uchylna cześć tworząc celownik przeziernikowy ułatwiający celowanie z poziomu oka. Jako obiektyw celowniczy został użyty Heidosmat 60 / 2,8 , a zdjęciowy to Schneider Xenar 60 / 3,5 .
cała konstrukcja jest dość zgrabna,z metalowymi krawędziami wykończonymi w stalowym kolorze i szarymi wstawkami o fakturze skóry . W internecie natknąłem się na wzmiankę, że w końcowej fazie produkcji wypuszczono niewielką partię w czarnym kolorze. W tych egzemplarzach miano poprawić szwankujący czasem mechanizm napinania migawki i transportu filmu.
Oczywiście do tego modelu aparatu firma proponowała również dodatkowe akcesoria w postaci osłony przeciwsłonecznej, filtrów i lampy błyskowej mocowanej na obudowie obiektywu celowniczego.
Na zakończenie typowe dane techniczne.
dwuobiektywowa lustrzanka na film typu 127
obiektyw zdjęciowy Schneider Xenar 60mm/3.5 – 22 cztery elementy w trzech grupach
obiektyw celowniczy Heidosmat 60/2.8
migawka typu Synchro Compur 1-1/500s „B”
synchronizacja błysku X, M
samowyzwalacz ok 10 sekund
wymiary 12.3 x 8.9 x 8.1 cm
format klatki obrazowej 4 x 4 cm.
film zwojowy typu 127
