Mamiya16

W dzisiejszych czasach nazwa Mamiya dla osób interesujących się fotografią kojarzy się z wysokiej jakości aparatami fotograficznymi średniego formatu na tradycyjny film zwojowy typu 120 .W swej ofercie firma maiła średnioformatowe lustrzanki jednoobiektywowe, dwuobiektywowe, kamery dalmierzowe, małoobrazkowe lustrzanki na film 135, a przez ok dziesięć lat produkowała również miniaturowe aparaty na film 16mm.Firma do dzisiaj wytwarza średnioformatową lustrzankę przystosowaną do cyfrowej ścianki średniego formatu.

W samej Japonii aparaty na zwojowy film 17,5 mm były już popularne w latach trzydziestych XX wieku. Były to jednak bardzo proste w wykonaniu aparaciki z jednym czasem migawki, stałym otworem przysłony i obiektywem typu fix-focus.Po zakończeniu II Wojny Światowej w Japonii wyprodukowano ponad 400 wersji miniaturowego aparatu fotograficznego, który dzisiaj określany jest nazwa HIT CAMERA. Swą popularność zawdzięczają chyba tylko ze względu na niską cenę samego aparatu i filmów do niego przeznaczonych. Z biegiem czasu czołowe japońskie firmy produkujące sprzęt fotograficzny zaczęły wprowadzać na rynek aparaty wykonane bardzo precyzyjnie, z pełnym spektrum czasów migawek i przysłon, a nawet możliwością wymiany obiektywów.

Mamiya 16 super

Pierwszym takim zaawansowanym miniaturowym aparatem fotograficznym firmy Mamiya był model „Mamiya 16”Charakteryzował się on naprawdę miniaturowymi wymiarami, bo ma w stanie złożonym 69x47x 32mm, a więc jest niewiele większy niż pudełko zapałek. Wyposażono go w 25-cio milimetrowy obiektyw o jasności 3,5 o stałej nastawie ostrości. Migawka zespolona z pokrętłem przesuwania filmu pozwalała naświetlać film w zakresie 1/25, 1/50, 1/200 s. oraz „B” Film był ładowany do pojedynczej kasetki lecz w komorze odbiorczej musiała być również druga kasetka gdyż konstrukcja aparatu nie pozwalała na powrotne przewijanie filmu. W późniejszym czasie wprowadzono zespoloną kasetkę dwukomorową, podobną konstrukcyjnie do kaset Minolty czy Minoxa. Do celowania należało wyciągnąć z lewej bocznej ścianki korpusu dwie metalowe listwy z wyciętymi otworami, co tworzyło typowy celownik przeziernikowy. Aparat produkowano w latach 1949-50 w trzech niewiele różniących się odmianach. Zmiany dotyczyły dotyczyły napisu na górnej płycie, dodaniu znacznika paralaksy na wysuwanej blaszce celownika, oraz dodaniu gniazda mocowania statywowego. Ta wersja aparatu była również produkowana z wykończeniem powierzchni czarnym młotkowym lakierem ,która można było dodatkowo wyposaży w niewielki celownik kątowy umożliwiający celowanie z poziomu pasa. Współcześnie znana jest jako „Police” i ze względu na rzadkość osiąga dość wysokie ceny na aukcjach.

Bardzo szybko, bo już w 1950 r w prowadzono dość istotne zmiany polepszające własności tego miniaturowego aparatu. Czterosoczewkowy 25mm obiektyw
o jasności f3,5 zyskał możliwość ustawiania ostrości
w zakresie 0,3m do ∞ poprzez zmianę pozycji suwaka umieszczonego w górnej ściance korpusu. Wzrosła również rozpiętość czasów migawki, która można było ustawić w następujących pozycjach B, 1/2. 1/5, 1/10, 1/25, 1/50, 1/100
i 1/200. Pojawiło się również gniazdo do wyzwalania lampy błyskowej. Nie jest to jednak typowe gniazdo PC lecz spełniało ono również funkcję mocowania do dedykowanej lampy błyskowej. Przy dolnej przedniej krawędzi dodano również niewielki suwaczek, który odsłaniał wnękę na filtry barwne. Wprowadzanie filtra przed obiektyw dokonywało się za pomocą suwaczka umieszczonego po lewej stronie przedniej górnej krawędzi. Celowanie podobnie jak w poprzednim modelu odbywało się za pomocą wysuwanych listew. Przednia listewka posiada znaczniki paralaksy, a jej wsunięcie powoduje blokadę spustu migawki. Również w tym modelu można wyróżnić trzy odmiany różniące się w sposobie cechowania skali przysłony i odległości. W wersji II i III dodano również coś w rodzaju pamiętnika włożonego filmu.

Mamiya 16 Automatic

W drugiej połowie 1959 roku firma wprowadziła na rynek kolejny model pod nazwą Mamiya 16 Automatic, który został wyposażony w selenowy światłomierz sprzężony z mechanizmem ustawiania przysłony. Po wstępnym ustawieniu czasu migawki,obracając tarczą światłomierza przy pomocy małego występu, należało ustawić ją tak aby wartość wybranej migawki znalazła się naprzeciw igły galwanometru . Wartość tak dobranej przysłony można dojrzeć w małym okienku na górnej płycie aparatu. Na tarczy światłomierza znajdowało się jeszcze drugie pokrętło, którym ustawiano czułość włożonego do aparatu filmu. Jej wartość wycechowano w dość szerokim zakresie wynoszącym od 10 do 1600 ASA co w tamtym okresie było raczej dużo na wyrost. Powszechnie stosowany w tamtych czasach selenowy element fotokomórki po prostu się zestarzał i dzisiaj nie reaguje już na światło. Jako że światłomierz zajął miejsce w którym w poprzednich modelach był przeziernikowy celownik, to w tym modelu zastosowano całkowicie inny typ celownika. Został on umieszczony na małym obrotowym ramieniu po lewej stronie korpusu , a przed fotografowaniem trzeba go po prostu obrócić do pionu. Jest to celownik Albada posiadający naniesioną ramkę kadrowania i znaczniki paralaksy. Producent stosował w tym modelu 25-cio mm obiektyw o jasności f 2,8, który podobnie jak w poprzednim modelu mógł być ustawiany za pomocą suwaczka w zakresie 0,3- ∞ .Na przedniej ściance oprócz suwaczków umożliwiających włożenie filtra i wprowadzenie go przed obiektyw znajdziemy jeszcze suwak zasłonki obiektywu. Wyboru czasu migawki dokonuje się pokrętłem na górnej ściance. Zakres czasów wynosi 1/5, 1/10, 1/25, 1/50, 1/100, 1/200 i „B”.Spust migawki posiada typowe gniazdo gwintowe dla wężyka spustowego. Do tego aparatu można było stosować już normalne lampy błyskowe gdyż został on wyposażony w standardową stopkę oraz gniazdko synchronizacyjne typu PC. W środku stopki umieszczono gniazdo z typowym gwintem statywowym, raczej do mocowania paska niż do statywu, bo drugie gniazdo statywowe znajdziemy na dolnej ściance korpusu. Całość tak jak i poprzednik wykonana jest z metalu w chromowym wykończeniu. Powierzchnie boczne i dół oklejone zostały skóropodobnym materiałem w kolorze ciemno-szarym.

Mamiya 16 DeLuxe

Opisywany powyżej model Mamiya 16 Automatic był ze względu na techniczne zaawansowanie dość drogi i firma szybko wprowadziła na rynek znacznie prostszą wersję oznaczoną jako Mamiya 16 DeLuxe. Nie posiada on wbudowanego, sprzężonego światłomierza, w w tym miejscu znajduje się celownik lunetkowy z ruchoma ramką wyrównująca paralaksę . W trakcie obracania pokrętłem odległości zmienia ona swoje położenie. Obiektyw o jasności 2,8 i ogniskowej 25mm jest dość głęboko osadzony w korpusie i ma możliwość ustawiania ostrościi

w zakresie 0,3- ∞ . Przed obiektyw można wprowadzić filtry barwne lub zasłonić go ruchoma zasłonką , która jednocześnie blokuje spust aparatu. Do wprowadzania filtra przed obiektyw służy suwak umieszczony na dolnej ściance korpusu. Na tej ściance znajdziemy również pokrętło ustawiania ostrości i odsłaniana szczelinę do włożenia filtra. Zastosowano tu filtry prostokątne, ale nie takie same jak do modelu Automatic16.Pokrętła napinania i przesuwu filmu oracz czasów migawki umieszczono przy górnej krawędzi korpusu, podobnie jak i pokrętło zmiany przysłony i ustawiania licznika klatek filmu. Są one w pierwszej chwili mało widoczne przez co można odnieść wrażenie, że aparat pozbawiony jest podstawowych funkcji fotograficznych. Na złoconej części górnej płyty znajdziemy jeszcze okienka liczby przysłony, odległości i licznika klatek filmu Spust migawki posiada gniazdo dla wkręcenia wężyka spustowego. Na prawej bocznej ściance korpusu umieszczono gniazdko synchronizacyjne lampy błyskowej i gniazdo z gwintem statywowym, które służyło do przykręcenia lampy błyskowej. Drugie gniazdo statywowe znajduje się na dolnej ściance. Zakres czasów wynosi 1/5, 1/10, 1/25, 1/50, 1/100, 1/200 i „B”, a przysłony od 2,8 do 16 w typowym ciągu. Film zładowano do zespolonej podwójnej kasetki podobnej do tej jakie stosowała Minolta lecz różniącej się nieco wymiarami i sposobem zasprzęglenia o trzpień przewijania. Ładunek filmu pozwalał na zrobienie 20-tu zdjęć formatu 10x14 mm. Wynikało to z tego, że używano podwójnie preferowanej taśmy filmowej 16mm i pomiędzy otworami perforacji było tylko 10 mm. Kasetki są

w pełni rozbieralne i umożliwiają powtórne ich wykorzystanie po załadowaniu nowym filmem. Całość jest solidnie wykonana, chyba całkowicie z metalu i sprawia solidne wrażenie.

Mamiya16 EE DeLuxe 1962r

To już ostatni z serii miniaturowych kamer na film 16mm firmy Mamiya. Jest to największa i najbardziej zaawansowana technicznie kamera tej firmy na ten miniaturowy format. Zastosowano w niej półautomatyczny dobór wartości przysłony. Wizualnie jest podobny do modelu 16Automayic, lecz zamiast tarczy ustawiania przysłony jest suwak na przedniej ściance kamery. Tarcza wyboru czasów migawki nie ma oznaczeń cyfrowych i jest ściśle powiązana z czułością użytego filmu. Najpierw należy na wewnętrznej tarczy czasów ustawić warto zastosowanego filmu, a późniejobracając zewnętrznym pierścieniem doprowadzić do zgrania się z indeksem na obudowie kamery. Takie ustawienie zapewni prawidłowy dobór przysłony w zakresie 2,8- 16. W przypadku wyjścia wskazówki światłomierza poza zakres z prawej strony, należało przed obiektyw wprowadzić szary filtr 4x zmniejszający natężenie światła. Jest on na stałe wbudowany w aparat i przesuwa się go suwakiem umiejscowionym na przedniej ściance kamery. W przypadku gdy iła światłomierza wskazywała zbyt niski poziom światła i zatrzymywała się w którejś z oznaczonych stref po prawej stronie okienka światłomierza. Należy tarczą wyboru czasów obrócić w lewo o jeden , dwa lub trzy skoki. W czasie fotografowania z lampa błyskową tarczę czasów powinno się ustawić naprzeciw indeksu oznaczonego symbolem „FL”. Doboru przysłony trzeba dokonać ręcznie przesuwając suwak przysłon z pozycji „A” na odpowiednią wartość.Chociaż na obudowie kamery nie ma nigdzie podanych wartości migawek, to z instrukcji wynika,że zastosowano w tym modelu dokładnie taką samą migawkę jak i w poprzednim czyli czas „B”, 1/5 , 1/10 , 1/25 , 1/50, 1/100 i 1/200 sekundy. Również jak i w przednich modelach nie zabrakło tu gniazda lampy błyskowej i sanek do jej zamocowania, a także gniazda statywowego i do wężyka spustowego. Na tylnej ściance znajduje się przesuwany guziczek, który cofa płytkę dociskowa filmu, co ma ułatwić wkładanie i wyjmowanie kasety z filmem. Kasetka jest typowa dla tej mark i podobno z powodu niezbyt dobrej dystrybucji tych ładunków filmowych sprzedaż tych kamer nie była taka jak oczekiwała firma. Większą popularnością cieszyły się kamery Minolty .